Wat je moet weten over mannelijke escorts in Nederland

Hoe begin je? Meestal via een profiel met foto’s, een korte beschrijving, en een lijst met wat je kunt bieden: dineren, een film kijken, een wandeling maken, of gewoon luisteren. Veel mannelijke escorts geven aan dat ze geen seks aanbieden - of alleen als het wederzijds is en duidelijk afgesproken. De meeste afspraken vinden plaats in een hotelkamer, een rustige bar, of bij de cliënt thuis.

De prijs varieert van €100 tot €300 per uur, afhankelijk van ervaring, locatie, en wat er precies wordt aangeboden. Een paar uur gezelschap met een goede conversatie kost vaak net zo veel als een avond met seks. Dat komt omdat de waarde niet ligt in het lichamelijk, maar in het emotionele.

Wie zijn deze mannen?

Ze zijn niet wat je denkt. Er is geen enkel typisch beeld. Er zijn jonge studenten die extra geld nodig hebben, oudere mannen die hun carrière hebben afgesloten, en professionals uit de creatieve sector die een tweede inkomen zoeken. Sommigen hebben een achtergrond in theater of psychologie. Andere zijn gewoon mensen die goed zijn in luisteren.

Ik heb met drie verschillende escorts gesproken. Eén werkte als grafisch ontwerper en startte als bijverdienste na een scheiding. ‘Ik merkte dat veel mannen geen iemand hadden om echt te praten. Niet over het weer, maar over hun angsten, hun verlies, hun dromen.’ Een ander was een voormalige verpleger die na een burn-out geen zin meer had in de zorgsector, maar wel in mensen helpen. ‘Ik ben geen prostitut. Ik ben een gesprekspartner met een tarief.’

Ze zijn niet allemaal heteroseksueel. Er zijn veel homo- en biseksuele mannen, maar ook veel hetero’s die cliënten van alle geslachten hebben. De meeste zeggen: ‘Het gaat niet om seksuele oriëntatie. Het gaat om verbinding.’

Waarom kiezen mensen ervoor?

De cliënten zijn vaak mannen die zich eenzaam voelen. Niet omdat ze geen vrienden hebben, maar omdat ze geen ruimte hebben om kwetsbaar te zijn. In de Nederlandse cultuur is het nog steeds moeilijk voor mannen om te zeggen: ‘Ik heb iemand nodig.’

Een 48-jarige accountant uit Utrecht vertelde me: ‘Ik heb een vrouw, drie kinderen, een goed inkomen. Maar sinds mijn vader overleed, voel ik me alsof ik alleen ben in een kamer vol mensen. Ik heb geen vriend die ik kan bellen als ik niet kan slapen. Ik bel een escort. Niet voor seks. Ik wil gewoon dat iemand mijn verhaal hoort, zonder oordeel.’

Andere cliënten zijn expats, reizigers, of mensen die net zijn verhuisd. Ze hebben geen netwerk. Geen vrienden. Geen familie. En ze willen geen toeristische rondleiding - ze willen een mens.

Wat is legaal en wat niet?

In Nederland is prostitutie legaal - maar alleen als het vrijwillig en veilig is. Dat geldt ook voor mannelijke escorts. Het is niet illegaal om gezelschap te bieden, ook niet als er seks is. Maar er zijn grenzen.

Wanneer een escort actief reclame maakt voor seksuele diensten - bijvoorbeeld met expliciete foto’s of woorden als ‘naakt’, ‘sex’, of ‘kortegeld’ - dan valt het onder de wet op prostitutie. Dat kan leiden tot straffen voor de aanbieder. Daarom kiezen veel escorts voor een subtiele aanpak: ‘gezelschap’, ‘begeleiding’, ‘tijd samen’.

De politie grijpt meestal niet in, tenzij er sprake is van dwang, minderjarigen, of mensenhandel. De focus ligt op bescherming, niet op vervolging. Dat betekent dat de meeste mannelijke escorts vrij veilig werken - als ze zich aan de regels houden.

De mythen die niet kloppen

Er zijn veel misverstanden. Hier zijn de drie meest voorkomende:

• Mythe 1: ‘Mannelijke escorts zijn altijd homo.’ - Nee. Veel zijn heteroseksueel, sommige zijn bi, anderen hebben geen seksuele voorkeur in hun werk.
• Mythe 2: ‘Het is alleen voor rijke mensen.’ - Nee. Veel cliënten zijn gewone mensen met een gemiddeld inkomen. De prijs is vaak vergelijkbaar met een goed diner of een weekendje weg.
• Mythe 3: ‘Het is een vorm van uitbuiting.’ - Voor de meeste is het een keuze. Zij bepalen de voorwaarden, de prijs, en de grenzen. Ze zijn geen slachtoffers - ze zijn ondernemers.

Er zijn ook mensen die zeggen: ‘Dat is geen echte baan.’ Maar wie beslist wat een ‘echte baan’ is? Een man die 40 uur per week in een kantoor zit en zichzelf verliest - is dat echt? Een man die zijn tijd, aandacht en empathie verkoopt - is dat minder waard?

Hoe kies je een betrouwbare escort?

Als je overweegt om een mannelijke escort te boeken, dan is veiligheid belangrijk. Hier zijn een paar eenvoudige regels:

1. Lees de profielen goed. Zoek naar details: wat biedt hij precies aan? Wat zijn zijn grenzen?
2. Kijk naar reviews. Niet de mooie woorden, maar de echte ervaringen. ‘Hij was stil.’ ‘Hij luisterde echt.’ ‘Geen druk.’
3. Gebruik alleen geverifieerde platforms. Vermijd Facebook, Instagram, of onbekende websites. Kies voor gespecialiseerde sites met identiteitscontrole.
4. Maak een afspraak voor een eerste ontmoeting in een openbare ruimte. Een café, een museum, een park. Niet direct thuis.
5. Praten over grenzen vooraf. Wat is er mogelijk? Wat niet? Geen onderschatting. Geen verwarrende signalen.

Veel escorts geven aan dat ze geen cliënten willen die agressief zijn, dronken, of die denken dat ze ‘rechten’ hebben. Het is geen dienstverlening - het is een menselijke ontmoeting.

Wat zegt de samenleving?

Nederland is een land dat vaak als liberaal wordt gezien. Maar bij mannelijke escorts blijft er nog veel stilte. De media negeren het. De overheid doet alsof het niet bestaat. En de meeste mensen weten er niets van - of doen alsof.

Er is geen debat over de rechten van mannelijke escorts. Geen discussie over arbeidsvoorwaarden. Geen bescherming tegen discriminatie. Ze zijn onzichtbaar - en dat maakt hen kwetsbaar.

Maar iets verandert. Jonge mensen beginnen erover te praten. Podcasts, blogs, en YouTube-video’s maken het normaal. ‘Het is geen schande om iemand te betalen om je te horen,’ zegt een 24-jarige student in een populaire video. ‘Het is een teken van zelfbewustzijn.’

Hoe ziet de toekomst eruit?

De markt voor mannelijke escorts groeit. Niet omdat mensen meer seks willen, maar omdat ze meer verbinding willen. In een wereld waar alles snel en oppervlakkig is, is echte aandacht een luxe.

Er zijn al eerste initiatieven om escorts te beschermen: een netwerk van vrijwilligers die juridische hulp biedt, een helpline voor mensen die zich bedreigd voelen, en een groeiend aantal platformen die transparantie en veiligheid prioriteren.

De toekomst? Waarschijnlijk meer regulering - maar dan vanuit een menselijke kijk, niet vanuit strafrecht. De vraag is niet: ‘Moeten we dit verbieden?’ Maar: ‘Hoe kunnen we dit veilig en waardig maken?’

Misschien komt er ooit een tijd dat we niet meer zeggen ‘escort’, maar gewoon ‘begeleider’. Dat iemand die je helpt om je niet alleen te voelen - voor een uur, een avond, of een nacht.

Wat als je erover wilt praten?

Als je een mannelijke escort hebt ontmoet, of als je erover nadenkt - dan ben je niet alleen. Er zijn duizenden mannen in Nederland die dit doen. En er zijn nog meer die het willen, maar bang zijn om het te zeggen.

Je hoeft geen schaamte te voelen. Je hoeft geen verklaring te geven. Je hoeft niet te verdedigen wat je doet. Het is een keuze. En keuzes zijn menselijk.