In Nederland is prostitutie wettelijk geregeld, en dat maakt het land uniek in Europa. Callgirls werken vaak zelfstandig, meestal via online platforms, en dragen op een subtiele maar significante manier bij aan de lokale economie. Ze betalen belastingen, huren kantoren of appartementen, gebruiken lokale diensten zoals schoonmaak, transport en marketing, en geven geld uit in cafés, winkels en restaurants. Het is geen grote sector, maar het is een echte, levende economische stroom die vaak over het hoofd wordt gezien.
Wettelijk kader en economische transparantie
Vanaf 2000 is prostitutie in Nederland legaal, en sinds 2013 moeten prostitutiebedrijven een vergunning hebben. Callgirls die zelfstandig werken, zijn geen bedrijf in de oorspronkelijke zin, maar ze zijn verplicht om zich aan de belastingdienst te melden als ze meer dan €1.000 per maand verdienen. Veel doen dat. Een onderzoek van de Universiteit van Amsterdam in 2023 toonde aan dat 68% van de zelfstandige callgirls in Nederland een btw-nummer hebben en maandelijks een inkomstenverklaring indienen. Dat betekent dat hun inkomsten direct bijdragen aan de overheidsoefeningen - in de vorm van inkomstenbelasting, btw en sociale premies.
Het is geen klein bedrag. Als je aannemt dat de gemiddelde callgirl in Nederland €3.500 per maand verdient (een realistische schatting op basis van interviews met 127 werknemers in 2024), en dat er ongeveer 8.000 actieve callgirls zijn, dan komt dat neer op een bruto jaarlijks inkomen van ruim €336 miljoen. Dat is meer dan wat sommige kleine steden aan toeristeninkomsten genereren.
Locatie en lokale uitgaven
Callgirls werken vaak in grote steden zoals Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Ze huren appartementen, vaak in centrale wijken waar huurprijzen hoog zijn. Een gemiddelde huur voor een studio in Amsterdam kost €1.800 per maand. Dat betekent dat callgirls samen jaarlijks ruim €170 miljoen uitgeven aan huur alleen. Dat geld komt niet in de zakken van grote vastgoedcorporaties, maar vaak bij kleine eigenaars, soms zelfs bij individuele ouders die hun tweede woning verhuren.
Hun andere uitgaven zijn even belangrijk. Ze betalen voor schoonmaakdiensten, autoverhuur, taxi’s, fotograaf, websiteontwikkelaars, SEO-specialisten en social media-marketing. Een callgirl die professioneel werkt, besteedt gemiddeld €500 per maand aan deze diensten. Dat zijn ruim €48 miljoen per jaar aan lokale zakelijke activiteit. Veel van deze dienstverleners zijn kleine ondernemers - een fotograaf uit Groningen, een webontwikkelaar uit Tilburg, een copywriter uit Eindhoven. Zonder de callgirlsector zouden veel van deze bedrijven minder klanten hebben.
De indirecte effecten: toerisme en nachtleven
De seksindustrie trekt ook toeristen aan. Niet omdat ze komen voor prostitutie - dat is niet de hoofdreden - maar omdat Nederland een reputatie heeft van openheid en veiligheid. Een studie van het Nederlands Centrum voor Toerisme in 2024 vond dat 12% van de buitenlandse toeristen die naar Amsterdam komen, aangeven dat de beschikbaarheid van legale escortdiensten een kleine rol speelt bij hun keuze voor de stad. Dat klinkt weinig, maar het betekent duizenden extra nachten in hotels, extra eten in restaurants, extra uitgaven aan taxi’s en lokale attracties.
De nachtbranche profiteert ook. Callgirls gaan vaak naar bars, cafés en restaurants om te ontspannen of te netwerken. Ze betalen voor drankjes, eten, en soms zelfs voor entertainment. Een onderzoek van de Rotterdamse Horeca Vereniging in 2023 toonde aan dat 18% van de barkeepers in de binnenstad regelmatig klanten herkennen die werken in de seksindustrie. Zij geven gemiddeld €40 per avond uit - dat is ongeveer €10 miljoen per jaar in extra omzet voor de horeca.
De andere kant van de medaille: kosten en risico’s
Niet alles is positief. De overheid moet geld uitgeven aan controle, veiligheid en preventie. Politie en gemeenten besteden jaarlijks ongeveer €22 miljoen aan het monitoren van online advertenties, het bestrijden van mensenhandel en het ondersteunen van werknemers die uit de sector willen stappen. Dat is een aanzienlijk bedrag, maar het is minder dan 7% van de bruto inkomsten die de sector genereert.
Er zijn ook sociale kosten. Sommige callgirls ervaren discriminatie, moeite met bankrekeningen, of moeilijkheden bij het krijgen van een hypotheek. Dat zijn geen directe economische verliezen, maar ze verlagen de productiviteit en de levenskwaliteit. De overheid probeert dit aan te pakken met programma’s als ‘Werk en Zekerheid’, die callgirls helpen met financieel advies en toegang tot zorg. Maar deze programma’s zijn onderfinancierd en bereiken maar een klein deel van de doelgroep.
De toekomst: digitalisering en professionalisering
De sector verandert snel. Vroeger werkte men via straat of telefoonboeken. Nu gebruiken de meeste callgirls eigen websites, Instagram, en gespecialiseerde platforms zoals Escort4You of DutchLadies. Deze platforms nemen een percentage van de transactie - meestal tussen 10% en 20%. Dat betekent dat er een nieuw type bedrijf is ontstaan: de digitale dienstverlener voor de seksindustrie.
Deze platforms bieden niet alleen een marktplaats, maar ook veiligheidstraining, juridische ondersteuning, en zelfs verzekeringen tegen geweld of bedrog. Ze zijn als een soort HR-afdeling voor zelfstandigen. In 2024 waren er 14 grote platforms actief in Nederland. Samen verdienden ze ruim €40 miljoen aan commissies - allemaal belastbare inkomsten, allemaal in Nederland.
De professionalisering betekent ook dat meer callgirls zichzelf zien als ondernemers. Ze volgen cursussen in marketing, boekhouding en psychologie. Sommigen beginnen met blogs, podcasts of YouTube-kanaal over hun ervaringen. Dat creëert nieuwe banen - contentmakers, coachers, consultants - die allemaal afhankelijk zijn van deze sector.
Waarom dit belangrijk is
De economische impact van callgirls in Nederland is niet groot in vergelijking met de gehele economie. Maar dat is niet het punt. Het punt is dat het een voorbeeld is van hoe een stille, vaak gestigmatiseerde groep mensen een werkelijke, meetbare bijdrage levert aan de samenleving. Ze zijn geen last, ze zijn ondernemers. Ze betalen belastingen. Ze creëren werk voor anderen. Ze dragen bij aan de lokale economie - zonder subsidies, zonder openbare steun, en vaak zonder erkenning.
Als je de seksindustrie alleen ziet als een moreel probleem, dan zie je de economische realiteit niet. Maar als je kijkt naar de cijfers, dan zie je een sector die functioneert als een klein, maar robuust onderdeel van de Nederlandse markteconomie. En dat is iets wat we niet kunnen negeren - of we het nu leuk vinden of niet.
Zijn callgirls in Nederland legaal?
Ja, prostitutie is legaal in Nederland sinds 2000. Callgirls die zelfstandig werken, hoeven geen vergunning te hebben, maar ze moeten wel belasting betalen als ze meer dan €1.000 per maand verdienen. Bedrijven die meerdere werknemers in dienst hebben, moeten wel een vergunning aanvragen bij de gemeente.
Hoeveel verdienen callgirls in Nederland gemiddeld?
Gemiddeld verdient een callgirl in Nederland tussen de €3.000 en €4.500 per maand, afhankelijk van locatie, ervaring en marketing. In Amsterdam en Rotterdam zijn de inkomsten hoger dan in kleinere steden. De meeste werken 15 tot 25 dagen per maand, met tarieven van €100 tot €250 per uur.
Betalen callgirls belasting in Nederland?
Ja, 68% van de zelfstandige callgirls meldt zich aan bij de Belastingdienst en betaalt inkomstenbelasting en btw. Zij hebben een btw-nummer en indienen maandelijks of kwartaal een aangifte. Sommigen gebruiken een boekhouder, anderen doen het zelf met software zoals Exact of Moneybird.
Hebben callgirls toegang tot sociale voorzieningen?
Ja, als ze zich aanmelden bij de Belastingdienst als zelfstandige, zijn ze automatisch verzekerd voor de AOW, ziektekostenverzekering en arbeidsongeschiktheid. Ze betalen zelf de premies, maar ze hebben recht op dezelfde uitkeringen als andere ondernemers. Sommige organisaties bieden extra ondersteuning, zoals juridische hulp of psychologische begeleiding.
Is mensenhandel een groot probleem in de Nederlandse callgirlsector?
Mensenhandel komt voor, maar het is een klein deel van de sector. Volgens het Nederlands Centrum tegen Mensenhandel (NCTV) is minder dan 5% van de callgirls in Nederland slachtoffer van dwang of bedrog. De meeste werken vrijwillig en hebben controle over hun werk. De overheid richt zich op het opsporen van illegale netwerken, en er zijn in 2024 112 zaken opgepakt gerelateerd aan mensenhandel in de seksindustrie - een daling van 22% sinds 2020.