Het verborgen wereldje van callgirls in Nederland: Een binnenkijk

Je ziet ze niet, maar ze zijn er. In Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en zelfs in kleine stadjes waar je het niet zou verwachten. Callgirls in Nederland werken niet in straatlantaarns of op hoekjes, maar in appartementen, luxe hotels en soms zelfs in huizen met zicht op de gracht. Ze zijn geen stereotiepe figuren uit films. Ze zijn moeders, studenten, kunstenaars, vertalers - mensen met een verhaal, een reden, en vaak een plan.

Hoe werkt het echt?

1. De meeste callgirls in Nederland werken zelfstandig of via een kleine, vertrouwde agency.
2. Ze maken hun eigen profiel: foto’s, beschrijving, prijzen, beschikbaarheid.
3. Ze gebruiken gespecialiseerde websites of privénetwerken - geen openbare advertenties.
4. Clienten worden vaak vooraf gecontroleerd: naam, ID, referenties, soms zelfs een korte video-call.
5. De afspraak vindt plaats op een locatie die de callgirl zelf kiest - nooit thuis, nooit een onbekende plek.

De prijs varieert van €150 tot €600 per uur, afhankelijk van ervaring, uiterlijk, en locatie. In Amsterdam kun je gemiddeld €350 verwachten. De meeste afspraken duren 1 tot 3 uur. Seks is vaak een onderdeel, maar niet altijd. Veel klanten zoeken eerder gezelschap, luisteren, of een gevoel van verbinding. Het is geen puur fysieke transactie - het is een emotionele service.

Waarom kiezen ze voor deze baan?

Er is geen enkel verhaal dat overal past. Maar er zijn patronen.

• Een 32-jarige lerares uit Utrecht verdiende te weinig met haar baan en wilde haar kinderen niet in een klein appartement opgroeien. Ze begon na het werk, met een paar klanten per week. Nu verdient ze drie keer zo veel, en ze heeft een huis gekocht.
• Een 25-jarige studente uit Groningen werkte als callgirl om haar studie te financieren. Ze stopte na twee jaar, toen ze haar diploma had. Ze heeft geen schuld, geen trauma - alleen een ervaring die ze niet met iedereen deelt.
• Een vrouw uit Maastricht, 48, verloor haar man en moest zelf voor haar kinderen zorgen. Ze had geen opleiding, geen netwerk. Ze vond een manier om te overleven - en ze is er trots op.

Het is geen kwestie van ‘verkrachting’ of ‘slavernij’ zoals soms wordt gezegd. Het is een keuze - vaak gemaakt onder druk, maar toch een keuze. De meeste vrouwen die dit doen, hebben een duidelijk einde in zicht. Ze willen niet voor altijd hier zijn. Ze willen een andere toekomst.

Hoeveel zijn er?

Er is geen officieel register. De overheid houdt geen telling bij - want het is niet illegaal, maar het is ook niet gereguleerd. Experten schatten dat er tussen de 5.000 en 10.000 callgirls actief zijn in Nederland. Dat is meer dan het aantal ambtenaren in de gemeente Amsterdam.

De meeste zijn tussen de 22 en 40 jaar oud. Een klein deel is ouder. Een klein deel is jonger - maar dat is zeldzaam en vaak verbonden met misdaad. De grote meerderheid zijn Nederlandse burgers, of vrouwen uit Oost-Europa met een legale verblijfsvergunning. Ze hebben een bankrekening, een adres, een identiteitskaart. Ze betalen belasting. Ze hebben een paspoort.

Wat is het verschil met prostitutie in de straat?

Callgirls zijn niet de vrouwen die je ziet bij de Rokin of in de Wallen. Die werken vaak onder dwang, met drugs, met pimps. Ze hebben geen keuze. Callgirls in Nederland hebben dat wel. Ze kiezen hun klanten. Ze kiezen hun werktijden. Ze kiezen of ze seks geven of niet.

De straatprostitutie is een probleem - en het is een probleem dat de overheid probeert aan te pakken met hulpverlening, opvang en sancties. Callgirls zijn een ander verhaal. Ze zijn geen slachtoffers. Ze zijn ondernemers. Ze hebben een bedrijf. Ze hebben een klantenservice. Ze hebben een reputatie.

Wat gebeurt er als iets misgaat?

Er zijn incidenten. Er zijn klanten die agressief zijn. Er zijn mensen die proberen te bedriegen. Maar de meeste callgirls hebben een systeem om zichzelf te beschermen.

• Ze delen de locatie met een vertrouwde vriendin of collega.
• Ze houden een ‘safety check’ - een app die automatisch een bericht stuurt als ze niet reageren binnen 30 minuten.
• Zij gebruiken alleen betalingen via bankoverschrijving of digitale betalingen - geen contant geld.
• Zij hebben een lijst met ‘no-go’ klanten - en die delen ze onderling via privégroepen.

Er is geen politie die hen beschermt. Ze kunnen niet naar de politie gaan zonder hun identiteit te onthullen. Dus ze beschermen zichzelf - en ze doen het goed. De meeste callgirls werken jarenlang zonder incidenten.

Waarom is dit verborgen?

Want het is niet illegaal - maar het is ongepast. De maatschappij wil geen vrouw zien die geld verdient met seks. Ze wil geen vrouw zien die zelfstandig is, die controle heeft, die geen slachtoffer is.

Als je een vrouw ziet die een auto rijdt, een huis koopt, en haar kinderen naar de school brengt - en je weet dat ze callgirl is - dan wordt het ongemakkelijk. Dan wordt het een probleem voor je eigen beeld van de wereld.

Ze worden genegeerd. Ze worden stilzwijgend veroordeeld. Ze worden niet gezien als mensen. Ze worden gezien als een ‘probleem’ - terwijl ze gewoon een manier vinden om te overleven, te groeien, te leven.

Wat zegt de wet?

In Nederland is prostitutie legaal. Dat betekent dat je seks mag verkopen. Maar je mag geen bordelen openen. Je mag geen pimps hebben. Je mag geen advertenties plaatsen op openbare plekken.

Callgirls werken in de grijze zone. Ze zijn niet illegaal - maar ze zijn ook niet beschermd. Ze kunnen geen arbeidsovereenkomst hebben. Ze kunnen geen verzekering afsluiten. Ze kunnen geen lening krijgen. Ze zijn onzichtbaar voor het systeem - maar ze zijn er wel.

De overheid doet niets. Ze kijken weg. Ze geven geen geld. Ze geven geen regels. Ze wachten tot iemand iets fout doet - en dan pakken ze de verkeerde mensen.

Wat is de toekomst?

De jongere generatie verandert. Vrouwen die nu 20 zijn, zien seksuele arbeid niet als iets schaamwekkends. Ze zien het als een keuze - net als werken als influencer,模特, of freelancer.

Er zijn al websites die callgirls helpen met contracten, belastingadvies, en juridische ondersteuning. Er zijn groepen waar vrouwen elkaar helpen met veiligheid en advies. Er is een beweging - stil, maar sterk - die wil dat deze vrouwen worden gezien als werknemers, niet als misdaad.

De toekomst is niet in het verbieden. De toekomst is in het erkennen. In het geven van rechten. In het geven van veiligheid. In het geven van respect.

De callgirls in Nederland zijn er al. Ze zijn geen geheim. Ze zijn gewoon niet op het scherm. En dat is het probleem - niet zij.