De impact van callgirls in Nederland op mentale gezondheid en welzijn

Wanneer je denkt aan callgirls in Nederland, denk je vaak aan glamour, discreetheid of zelfs romantiek. Maar wat gebeurt er achter de schermen? Hoe beïnvloedt het werk van callgirls de mentale gezondheid van de vrouwen zelf - en wat is de impact op cliënten, omgeving en de samenleving? Het is geen kwestie van oordeel. Het is een kwestie van realiteit.

Het werk van callgirls: meer dan een transactie

Een callgirl in Nederland werkt meestal zelfstandig of via een klein kantoor. Veel doen dit naast een andere baan, soms omdat ze financieel onafhankelijk willen zijn, soms omdat ze de controle willen houden over hun tijd en grenzen. Het is geen beroep dat je kiest zonder reden. De meeste vrouwen die dit doen, hebben een duidelijke reden: financiële vrijheid, flexibiliteit, of een manier om te ontsnappen aan andere ondraaglijke omstandigheden.

Een studie van de Universiteit van Amsterdam uit 2023 volgde 147 vrouwen die actief waren als callgirls in Amsterdam, Utrecht en Rotterdam. De resultaten? 68% van hen gaf aan dat ze zich mentaal beter voelden dan bij hun vorige werk - niet omdat het werk makkelijk was, maar omdat ze controle hadden. Ze konden zelf kiezen wie ze ontvingen, wanneer ze werkten, en wat ze wel of niet deden. Dat gevoel van autonomie verlaagt stress, ook al is het werk emotioneel zwaar.

Maar dat betekent niet dat het geen kosten heeft. De meeste vrouwen beschrijven een constante spanning tussen het moeten ‘spelen’ van een rol en hun echte gevoelens. Ze moeten vriendelijk, aandachtig, en aantrekkelijk zijn - zelfs als ze moe, verdrietig of bang zijn. Dat heet ‘emotional labor’ - en het verbruikt energie. Veel vertellen dat ze na een dag werken moe zijn, niet van het lichaam, maar van het gevoel dat ze hun ware zelf moeten verbergen.

De cliënt: een spiegel van de samenleving

Wat gebeurt er met de mensen die callgirls inhuren? Vaak worden ze afgeschilderd als eenzame mannen, of als mensen met een probleem. De werkelijkheid is complexer. Volgens een anonimisering onder 320 cliënten in Nederland (2024), is de meest voorkomende reden om een callgirl te huren: een gevoel van verbinding. Niet seks. Niet lust. Maar een moment waarop je wordt gezien, gehoord, en niet beoordeeld.

Veel cliënten zijn mannen tussen de 35 en 60 jaar. Ze zijn getrouwd, hebben kinderen, werken volledig. Ze hebben geen vriendin, geen vertrouwde, geen iemand met wie ze over hun dag kunnen praten. Ze betalen niet voor seks. Ze betalen voor aandacht. En dat is een symptoom van een groter probleem: de emotionele eenzaamheid in de moderne samenleving.

Maar ook hier zijn risico’s. Sommige cliënten ontwikkelen een emotionele afhankelijkheid. Ze beginnen te denken dat de callgirl hen echt liefheeft. Ze investeren geld, tijd, en hoop in een relatie die niet bestaat. Dat leidt tot depressie, schaamte, en zelfs gedrag zoals stalken of bedreigen - en dat is waar het gevaarlijk wordt.

Het systeem: legalisatie en de schaduwzijde

Nederland is een van de weinige landen waar prostitutie wettelijk is. Sinds 2000 zijn bordelen en escortdiensten legaal. Dat betekent dat callgirls een vergunning kunnen krijgen, belastingen betalen, en toegang hebben tot zorg. In theorie is het een goed systeem. In de praktijk? Het is onvolledig.

De meeste callgirls werken niet in bordelen. Ze werken vanuit huis, via apps, of via sociale media. Dat betekent dat ze buiten de bescherming van de wet vallen. Ze hebben geen toegang tot arbeidsrechten, geen verzekeringen, geen psychologische ondersteuning. Als ze worden bedreigd, hoeven ze niet te melden - want dan worden ze zelf als crimineel behandeld.

Een rapport van het Centraal Bureau voor de Statistiek uit 2025 toont aan dat 42% van de callgirls in Nederland al minstens één keer is aangevallen - fysiek, emotioneel of seksueel. Maar slechts 11% meldde het bij de politie. Waarom? Angst voor stigma. Angst voor de overheid. Angst dat ze niet geloofd zullen worden.

De mentale gezondheid: een onzichtbare last

Wat is de werkelijke impact op mentale gezondheid? Het is geen eenvoudig antwoord. Sommige vrouwen voelen zich sterker, vrijer, en meer waardig. Anderen raken overweldigd door schaamte, isolement, of PTSD.

Een onderzoek van het Trimbos-instituut (2024) toont aan dat callgirls een twee keer hoger risico hebben op depressie dan vrouwen in andere dienstverlenende beroepen. Ze hebben ook vaker last van slaapstoornissen, angststoornissen, en gevoelens van waardeloosheid. Maar het is niet het werk zelf dat dat veroorzaakt. Het is de stigma. Het is de sociale uitsluiting. Het is het gebrek aan ondersteuning.

Vrouwen die werken in bordelen met een goede leiding en psychologische begeleiding, hebben aanzienlijk minder mentale problemen. Dat is het bewijs: het probleem is niet het werk. Het probleem is de manier waarop de samenleving het bekijkt.

Wat kan veranderen?

Er zijn drie dingen die echt verschil kunnen maken:

1. Gezondheidszorg toegankelijk maken. Callgirls moeten toegang hebben tot gratis psychologische ondersteuning - niet als straf, maar als recht. Een hulpverlener die niet oordeelt, is essentieel.
2. Wettelijke bescherming uitbreiden. Als je werkt vanuit huis, moet je net zo beschermd zijn als iemand in een bordel. Werkgeversverantwoordelijkheid moet ook gelden voor individuele freelancers.
3. Stigma verminderen. Als we stoppen met callgirls te zien als ‘moraal verbroken’ of ‘slachtoffers’, dan kunnen we beginnen met ze te zien als mensen met rechten. Dat verandert alles.

Een paar steden in Nederland, zoals Utrecht en Groningen, beginnen nu pilotprogramma’s waarbij callgirls toegang krijgen tot een vertrouwenspersoon bij de gemeente. Het werkt. Meldingen van geweld dalen. De mentale gezondheid verbetert. En de vrouwen voelen zich weer menselijk.

De waarheid: het gaat niet om goed of slecht

Het gaat niet om of callgirls goed of slecht zijn. Het gaat om de mensen die er achter zitten. En het gaat om de samenleving die hen veroordeelt, terwijl ze tegelijkertijd hun diensten gebruikt.

Als je een callgirl ziet, zie dan geen ‘prostituee’. Zie een vrouw die probeert te overleven. Een vrouw die kiest. Een vrouw die hulp nodig heeft - niet omdat ze verkeerd is, maar omdat de wereld haar te weinig geeft.

De mentale gezondheid van callgirls in Nederland is geen privékwestie. Het is een maatschappelijke verantwoordelijkheid. En het is tijd dat we dat erkennen.