In Nederland werkt de escortindustrie niet in de schaduw - ze ligt open op straat, in advertenties en op websites die je niet eens hoeft te zoeken. Het is geen geheim, geen underground-systeem. Het is een bloeiende sector met een jaarlijkse omzet van ruim 1,2 miljard euro. Ja, je leest het goed: meer dan een miljard. En het groeit nog steeds. Geen enkele andere Europese natie heeft een even open, georganiseerd en legaal geïntegreerd escortmarkt als Nederland. Maar hoe is dat mogelijk? En wie maakt er echt geld mee?
Het verschil tussen legalisatie en regulering
Nederland heeft geen wet die escortdiensten verbiedt. Dat betekent niet dat alles toegestaan is. De wet zegt: prostitutie is legaal, maar mensenhandel, dwang, kinderprostitutie en het exploiteren van anderen zijn strafbaar. De grens is dun, maar duidelijk. Een escort die zelf kiest, een klant zoekt en haar eigen tarieven bepaalt, valt buiten de strafrechtelijke perken. Dat is het verschil tussen een prostitutie die wordt gedwongen en een escort die een dienst verleent - net als een tandarts of een coach.
De meeste escortbedrijven in Nederland zijn gevestigd in steden als Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag. Ze werken vaak als een gewoon bedrijf: website, klantenservice, boekingssoftware, marketing. Sommige hebben zelfs HR-afdelingen om te zorgen dat de escorten veilig zijn, regelmatig gezondheidstests doen en geen ongewenste klanten krijgen. Het is geen chaos. Het is een bedrijfsmodel met klantenservice en risicobeheer.
Wie zijn de escorten? En waarom doen ze het?
De stereotiepe beeld van een jonge vrouw uit Oost-Europa die gedwongen wordt, klopt niet meer. Volgens een studie van de Universiteit van Amsterdam uit 2024, is 68% van de actieve escorten in Nederland Nederlanders. De rest komt vooral uit België, Duitsland en Polen. De gemiddelde leeftijd is 29 jaar. De meesten hebben een diploma, soms een universitaire opleiding. Sommige werken er naast hun baan. Andere doen het volledig. Een paar verdienen meer dan 10.000 euro per maand.
Waarom doen ze het? De redenen zijn divers. Sommigen willen meer vrijheid dan een 9-to-5-baan biedt. Anderen zien het als een manier om hun studie te financieren. Een derde groep heeft ervaring met hulpverlening en vindt het een vorm van emotionele ondersteuning. Het is geen slechte keuze - het is een keuze. En het is geen verlies van waardigheid. Het is werk. Werk met grenzen, werk met risico’s, maar werk.
Hoe werkt het bedrijfsmodel?
Een typische escortdienst in Nederland werkt als volgt: een vrouw meldt zich aan bij een bureau. Ze levert haar identiteitsbewijs, een gezondheidsattest en een foto. Daarna krijgt ze een profiel op de website. De dienst neemt 30 tot 50% van de inkomsten. Dat is de prijs voor marketing, boekingen, veiligheid en administratie. De escort blijft zelf bepalen welke klanten ze ontmoet, waar, hoe lang en voor hoeveel. Ze kan een afspraak weigeren - en dat doet ze vaak.
De tarieven variëren van 150 euro per uur tot 1.500 euro voor een avond. De meeste klanten zijn mannen tussen de 30 en 55 jaar. Ze werken als ondernemers, managers, dokters, leraren. Ze betalen niet voor seks - ze betalen voor aanwezigheid, gesprek, aandacht. De meeste afspraken eindigen met een kop koffie en een praatje. Seks is vaak een optie, maar zelden de reden.
De rol van technologie
Zonder apps en websites zou deze industrie niet bestaan. De meeste escorten gebruiken eigen websites of platforms zoals Escort.nl, DutchEscort en PrivateMeetings. Ze hebben geen advertenties in kranten meer. Geen bordjes op straat. Alles gebeurt online. De boekingen zijn automatisch. Betalingen via iDeal of PayPal. Geen contant geld. Geen handtekening op een briefje.
Veel escorten gebruiken ook apps om hun veiligheid te verhogen. Ze delen hun locatie met een vriendin. Ze hebben een noodknop die automatisch een melding stuurt naar de politie. Sommige diensten hebben zelfs live-videocheck-ins. Als een escort niet binnen 15 minuten reageert na een afspraak, wordt de politie gewaarschuwd. Dat is geen sciencefiction - dat is standaard in de beste bedrijven.
De schaduwzijde: waar het misgaat
Niet alles is rooskleurig. Er zijn nog steeds mensen die worden misbruikt. Er zijn nog steeds criminele bende die vrouwen uit Oost-Europa meeslepen en dwingen om te werken. Maar dat is geen onderdeel van de legale escortindustrie. Dat is mensenhandel - en die wordt actief bestreden. De Nederlandse politie heeft een speciale eenheid voor seksuele uitbuiting. In 2024 werden 142 mensenhandelgevallen opgelost die verband hielden met escortdiensten. Dat is een daling van 31% sinds 2020.
De echte problemen liggen bij de kleine, ongereguleerde kantoren. Die werken zonder controles, zonder gezondheidstests, zonder veiligheidsprotocollen. Ze zijn de uitzondering - maar ze verpesten het imago van de hele sector. De legale bedrijven werken hard om ze te onderscheiden. Ze publiceren hun normen, ze laten audits toe, ze werken samen met de overheid.
De toekomst: wat verandert er?
De escortindustrie in Nederland staat voor een keuze. Of ze blijven zich professionaliseren - met betere regels, meer transparantie, betere bescherming - of ze worden onder druk gezet door een steeds strengere maatschappij. In 2025 zijn er al meer dan 200 legale escortbureaus in Nederland. Dat is 40% meer dan vijf jaar geleden.
De jongere generatie ziet het niet meer als schaamtevol. Het is een keuze. Een werkoptie. Een manier om zelf te bepalen hoe je je tijd en lichaam gebruikt. De overheid heeft al besloten: geen verbod. Geen sancties. Maar wel verantwoordelijkheid. De volgende stap? Een officiële licentie voor escortbureaus. Net zoals voor bars of massageklinieken. Dat zou de sector nog professioneler maken. En de schaduwzijde verder terugdringen.
Wat betekent dit voor jou?
Als je denkt dat escorten alleen in Amsterdam op straat staan, dan zie je het niet. Ze zijn overal. In de buurt van je werk. In je eigen stad. Ze werken op afstand, via videochats, via apps. Ze zijn moeders, studenten, artiesten. Ze hebben een bankrekening, een hypotheek, een pensioenplan. Ze betalen belasting. Ze zijn geen uitbuiters - ze zijn ondernemers.
De escortindustrie in Nederland is geen kwestie van moraal. Het is een kwestie van economie, vrijheid en recht. En het is een van de meest succesvolle voorbeelden van hoe een taboe-sector kan worden georganiseerd - zonder criminalisatie, zonder schaamte, zonder schaduw.
Het is geen ideale wereld. Maar het is een werkelijke wereld. En het werkt.
Is escorten legaal in Nederland?
Ja, escorten is legaal in Nederland, zolang het vrijwillig is en er geen mensenhandel, dwang of uitbuiting plaatsvindt. Prostitutie is geen misdaad, maar exploitatie wel. Escorten die zelf hun werk bepalen, hun tarieven instellen en hun klanten kiezen, vallen buiten de strafrechtelijke regels.
Hoeveel verdient een escort in Nederland?
De gemiddelde escort verdient tussen de 3.000 en 8.000 euro per maand, afhankelijk van locatie, ervaring en type dienst. De top 10% verdient meer dan 12.000 euro per maand. Veel escorten werken slechts enkele uren per week en hebben een andere baan.
Zijn escortbureaus veilig?
Legale escortbureaus in Nederland hebben strikte veiligheidsprotocollen: identiteitscontrole, gezondheidstests, boekingssystemen met noodknoppen, en live-check-ins. De meeste incidenten gebeuren bij ongereguleerde kantoren. Gezonde bedrijven werken samen met de politie en houden zich aan de wet.
Waarom werken Nederlanders als escort?
Veel Nederlanders kiezen voor escorten omdat het flexibel is, goed betaald en geen traditionele 9-to-5-baan vereist. Ze willen meer controle over hun tijd, hun inkomsten en hun grenzen. Vaak hebben ze een diploma of opleiding, en zien het als een professionele keuze, niet als een noodoplossing.
Wat is het verschil tussen escorten en prostitutie?
Escorten bieden vaak een bredere dienst: gesprek, aanwezigheid, emotionele ondersteuning, en soms seks. Prostitutie is meestal gericht op seksuele diensten. Escorten werken vaak via bureaus, hebben een profiel, en kiezen zelf hun klanten. Prostitutie op straat is minder georganiseerd en vaak riskanter.
Wordt de escortindustrie gereguleerd door de overheid?
Niet direct, maar wel indirect. De overheid bestrijdt mensenhandel en exploitatie. Legale bureaus werken samen met de politie en moeten voldoen aan gezondheids- en veiligheidsnormen. In 2025 wordt een licentiestelsel voor escortbureaus overwogen - net als voor saunas of massageklinieken.