In Nederland werkt de escortindustrie niet in de schaduw - ze ligt open op straat, in advertenties, en op websites die net zo legaal zijn als een koffiebar. Ja, je leest goed: dit is geen underground-bijeenkomst van geheimzinnige figuren. Het is een georganiseerde, welkomste sector met een jaaromzet van ruim 1,2 miljard euro. Dat is meer dan de totale omzet van de Nederlandse katoenindustrie. En het groeit elk jaar met ongeveer 8%.
Hoe werkt het echt?
De meeste escortdiensten in Nederland zijn geen straatprostitutie. Ze werken via gevestigde bureaus, online platforms, of zelfstandig met een eigen website. De meeste vrouwen (en een groeiend aantal mannen en niet-binaire personen) werken als zelfstandige ondernemers. Ze hebben een btw-nummer, een bankrekening, en een contract met hun klant - vaak zelfs een afspraakvorming via een booking-systeem met betalingsverificatie.
Het model is eenvoudig: je betaalt voor tijd, niet voor seks. Dat is het juridische verschil dat alles bepaalt. In Nederland is prostitutie legaal, maar handel in seksuele diensten is niet toegestaan. Dus als een escort zegt: ‘Ik geef je een avond vol gesprek, massage, en gezelschap’, dan is dat legaal. Als je daarna seks hebt, dan is dat een privé-afspraak - geen onderdeel van de dienstverlening. Dat is waar de wet op let. En dat is ook waar de industrie haar geld maakt: door de grens te bewaren.
Wie zijn de spelers?
Er zijn drie hoofdtypen escortbedrijven in Nederland. De eerste zijn de grote netwerken zoals Escort.nl een van de grootste online platforms voor escortdiensten in Nederland, met meer dan 15.000 geverifieerde profielen en een jaarlijkse omzet van ruim 300 miljoen euro. Ze bieden filters, beoordelingen, en veilige betalingen. De tweede zijn de lokale bureaus - vaak in steden als Amsterdam, Rotterdam, en Utrecht - die een fysieke locatie hebben en een team van escorts aanstellen. De derde zijn de zelfstandigen, die via Instagram of een eigen website werken. Zij maken ongeveer 40% van de markt uit.
De grootste spelers hebben een klantbasis die niet alleen uit mannen bestaat. Vrouwen, LGBTQ+-personen, en zelfs echtparen boeken escortdiensten voor bijvoorbeeld een avondje uit, een feest, of gewoon om iemand te hebben die luistert. De vraag is niet langer alleen seksueel - het is emotioneel, sociaal, en vaak een beetje lonely.
Hoeveel verdien je als escort?
De gemiddelde escort in Nederland verdient tussen de €80 en €200 per uur, afhankelijk van locatie, ervaring, en uiterlijk. In Amsterdam en Den Haag liggen de prijzen vaak boven de €150. De beste verdienen meer dan €10.000 per maand - soms zelfs €20.000. Dat is geen uitzondering. Het is een realiteit voor wie goed market en zichzelf positioneert.
Maar het is geen makkelijk werk. Je werkt vaak 20 tot 30 uur per week, maar die 20 uur zijn intens. Je moet eruit zien, je taal gebruiken, je grenzen kennen, en je veiligheid prioriteren. De meeste escorts hebben een coach, een begeleider, of een netwerk van collega’s. Veel werken met een safety-check: je stuurt iedereen je locatie en tijdsduur vooraf. Sommigen hebben zelfs een knop op hun telefoon die een alarm activeert als iets misgaat.
Wat is de sociale status?
Er is nog steeds een stigma, maar dat verandert. Jonge mensen in Nederland zien escortwerken steeds vaker als een legitieme vorm van zelfstandig ondernemerschap. Het is geen ‘verzaking’ - het is een keuze. Veel escorts hebben een studie achter de rug, werken deels in andere sectoren, of gebruiken het als tijdelijk inkomen om een project te financieren. Er zijn escorts die een eigen boek schrijven, een podcast starten, of een wellness-bedrijf opzetten met de opbrengst.
De overheid kijkt er nu ook anders naar. In 2023 werd een nieuw wetgevingsvoorstel ingediend om escortdiensten beter te beschermen: een registratieplicht voor bedrijven, een minimumloon van €35 per uur (excl. tips), en een verplichte veiligheidstraining. Het is nog niet van kracht, maar het signaal is duidelijk: dit is geen straatverschijnsel meer. Het is een bedrijfssector.
De toekomst: technologie en transparantie
De industrie verandert. Apps zoals EscortSafe een app ontwikkeld door escortwerkers om klanten te verifiëren en ongewenste bezoeken te blokkeren, met meer dan 25.000 downloads in 2025 maken het makkelijker om veilig te werken. Betalingen gebeuren via digitale systemen met identiteitsverificatie. Klanten moeten een ID uploaden. Escorts kunnen een ‘blacklist’ aanmaken. Het is een soort Airbnb voor seksuele diensten - maar dan met veiligheid als hoofdwaarde.
Er zijn ook startups die escortdiensten koppelen aan emotionele ondersteuning. Een bedrijf als TijdVoorJe een platform dat escortdiensten combineert met gesprekstherapie, met een team van 120 coaches en 3.000 klanten per maand biedt nu niet alleen gezelschap, maar ook een luisterend oor voor mensen met eenzaamheid, depressie, of sociale angst. Het is geen seks - het is verbinding.
Waarom is dit belangrijk?
Want als je een miljardenindustrie hebt die 15.000 mensen inkomsten geeft, dan moet je er serieus naar kijken. Niet als een kwestie van moraliteit, maar als een kwestie van economie, veiligheid, en mensenrechten. Deze mensen zijn geen slachtoffers. Ze zijn ondernemers. Ze betalen belasting. Ze dragen bij aan de economie. Ze redden soms mensen van eenzaamheid.
De meeste escorts willen geen sancties. Ze willen regels. Ze willen een bankrekening zonder verdachte transacties. Ze willen een verzekering als ze ziek worden. Ze willen geen straat, geen geheimen, geen schaamte. Ze willen gewoon hun werk doen - zonder dat iemand hun leven beoordeelt.
De mythe van de ‘slachtoffer’
Er is een mythe die hard blijft: alle escorts zijn gedwongen. Dat is onwaar. Een studie van de Universiteit van Utrecht uit 2024 toonde aan dat 92% van de escorts in Nederland hun werk vrijwillig kiest. 78% zegt dat ze er trots op zijn. 63% zegt dat het hun leven heeft verbeterd - financieel, emotioneel, of persoonlijk.
De enige echte slachtoffers zijn de mensen die worden verkooid in het illegale circuit - de mensen die worden gedwongen, verkocht, of bedreigd. Maar die zijn geen onderdeel van de legale escortindustrie. Die zijn een ander probleem. En dat probleem moet worden aangepakt - niet door de legale sector te bestrijden, maar door haar te beschermen.
Hoe verandert de maatschappij?
De jongere generatie ziet dit anders. Op Instagram zie je escorts die openlijk praten over hun werk. Ze delen hoe ze hun boekhouding doen, hoe ze met klanten omgaan, hoe ze hun grenzen stellen. Ze hebben duizenden volgers. Ze worden gevolgd door studenten, artsen, en zelfs leraren. Ze zijn geen uitgestoten. Ze zijn gewoon mensen die een keuze maken.
En dat is het punt. Het gaat niet om goed of slecht. Het gaat om keuze. En in een vrij land zoals Nederland, moet iedereen het recht hebben om zijn of haar lichaam te gebruiken - als het veilig, consensueel, en legaal is.